Powiat jarosławski na wakacje – cerkiew w Chotyńcu

  • Wydrukuj
  • Email
  • Powiat jarosławski na wakacje – cerkiew w Chotyńcu. Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Chotyńcu (gmina Radymno) to drewniana greckokatolicka cerkiew parafialna, zbudowana w 1615. Od kilku lat jest jednym z zabytków wyróżnionych przez UNESCO. Jest także jednym z zabytków leżących na trasie Green Velo – Wschodniego Szlaku Rowerowego, biegnącego przez całą Polskę. Pierwsza zachowana w dokumentach wzmianka o budowli pochodzi z 1671. Cerkiew ta jest jedną z nielicznych czynnych świątyń greckokatolickich, które szczęśliwie przetrwały wojnę i lata powojenne. Po 1947 roku została zamknięta, a następnie przekazana kościołowi rzymskokatolickiemu. W latach 80. XX wieku zamknięto ją ponownie, ze względu na zły stan techniczny. W 1990 świątynia przejęta została przez pierwotnego właściciela – kościół greckokatolicki. W latach 1991–1994 dokonano kompleksowej renowacji obiektu. W 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie. Cerkiew wyróżnia się oryginalną, bardzo harmonijną bryłą. Jest to budowla jednonawowa, czwórdzielna, wykonana całkowicie z drewna, o konstrukcji zrębowej. We wnętrzu zachowała się polichromia figuralno-ornamentalna z 1735 i 1772 ze szczególnie interesującym malowidłem Sąd Ostateczny na południowej ścianie nawy. Po latach zaniedbania wyposażenie jest niekompletne, ale zachował się odnowiony ostatnio ikonostas, zapewne z 1671, w którym umieszczono cudowną ikonę Matki Boskiej.
Fot. Patrycja Błajdo. Piękno Powiatu Jarosławskiego, edycja 2016
Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Chotyńcu (gmina Radymno) to drewniana greckokatolicka cerkiew parafialna, zbudowana w 1615. Od kilku lat jest jednym z zabytków wyróżnionych przez UNESCO. Jest także jednym z zabytków leżących na trasie Green Velo – Wschodniego Szlaku Rowerowego, biegnącego przez całą Polskę.

Pierwsza zachowana w dokumentach wzmianka o budowli pochodzi z 1671. Cerkiew ta jest jedną z nielicznych czynnych świątyń greckokatolickich, które szczęśliwie przetrwały wojnę i lata powojenne. Po 1947 roku została zamknięta, a następnie przekazana kościołowi rzymskokatolickiemu. W latach 80. XX wieku zamknięto ją ponownie, ze względu na zły stan techniczny. W 1990 świątynia przejęta została przez pierwotnego właściciela – kościół greckokatolicki. W latach 1991–1994 dokonano kompleksowej renowacji obiektu. W 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie.

Cerkiew wyróżnia się oryginalną, bardzo harmonijną bryłą. Jest to budowla jednonawowa, czwórdzielna, wykonana całkowicie z drewna, o konstrukcji zrębowej. We wnętrzu zachowała się polichromia figuralno-ornamentalna z 1735 i 1772 ze szczególnie interesującym malowidłem Sąd Ostateczny na południowej ścianie nawy. Po latach zaniedbania wyposażenie jest niekompletne, ale zachował się odnowiony ostatnio ikonostas, zapewne z 1671, w którym umieszczono cudowną ikonę Matki Boskiej.